สายน้ำไม่มีวันไหนย้อนกลับ
คาถาที่ทำให้อายุยืน
ดื่มน้ำเป็นยา กินปลาเป็นหลัก กินผักเกินครึ่ง
ไข่ไก่ฟองหนึ่ง อย่าพึ่งกาแฟ อย่าแก่ของเค็ม
อย่าเข้มของหวาน อย่าทานของทอด อย่ากอดแต่เหล้า
อย่าเฝ้าสูดควัน สุริยันต์วันทา (ให้ร่างกายได้รับแสงแดด อย่าหมกตัวเองอยู่ในห้องนอน)
เริงร่าออกกำลังกาย ยืดเส้นสายเป็นนิจ สมาธิจิตประจำ
สำคัญ"ปล่อยวาง"
ดื่มเบียร์ดีอย่างไร > http://ccface.blogspot.com/2014/10/blog-post_23.html
คำสอน พ่อ
กาลครั้งหนึ่ง ณ บ้านของเด็กชายคนหนึ่ง เด็กน้อยผู้นั้นเป็นคนขี้โมโห พ่อของเด็กน้อยจึงเข้าไปคุยกับเด็กน้อยคนนั้นและได้มอบตะปูให้ไปหนึ่งถุง และได้คุยกับเด็กน้อยนั้นว่า "หากวันใดที่เกิดโมโหใครสักคนหนึ่ง ให้นำตะปูไปตอกที่รั้วหลังบ้าน 1 ตัว" หลังจากนั้นเด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเขาไปที่รั้วหลังบ้านถึง 47 ตัว หลังจากนั้นก็เริ่มลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็ลดจํานวนลง น้อยลง น้อยลงเพราะเขาได้รู้สึกจักการควบคุมอารมณ์ของตนเอง ให้สงบง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะและแล้วหลังจากที่เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น
เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อและบอกกับพ่อของเขาว่าเขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้วไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา พ่อยิ้ม และบอกกับลูกชายของเขาว่า"หากเป็นเช่นนั้น พิสูจน์ โดยทุกครั้งที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ ฉุนเฉียวของตนเองได้ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านทีละตัว ทุกครั้ง " วันแล้ววันเล่าเด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออกทีละตัว
จนในที่สุด ตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออกจนหมดเด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า "ฉันทำได้ ในที่สุดฉันก็ทำจนสำเร็จ!!"พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกกับลูกว่า"ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ และเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ เจ้าเห็นหรือไม่ว่ารั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิมไม่เหมือน..กับที่มันเคยเป็น จำไว้นะลูกเมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผลเหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้ใช้คำพูด ว่า "ขอโทษ" สักกี่หนก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้ฉันใดก็ฉันนั้น"กับเพื่อน" .. เพื่อนเปรียบเสมือนอัญมณีอันมีค่าที่หายากเป็นคนที่ทำให้เรายิ้มเป็นคนที่คอยให้กำลังใจและยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จเป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้าร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราและจริงใจกับเราเสมอ ... แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหนและระวังสิ่งที่เราทำไปไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า "คำขอโทษ " ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตามแต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือรอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ ...... ตลอดไป"หวังว่านิทานนี้คงช่วยให้พวกเราอยู่ร่วมกัน ทำงานร่วมกัน คบกัน ด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกันขึ้นเรื่อยๆ ตลอดไป.....
ดื่มน้ำเป็นยา กินปลาเป็นหลัก กินผักเกินครึ่ง
ไข่ไก่ฟองหนึ่ง อย่าพึ่งกาแฟ อย่าแก่ของเค็ม
อย่าเข้มของหวาน อย่าทานของทอด อย่ากอดแต่เหล้า
อย่าเฝ้าสูดควัน สุริยันต์วันทา (ให้ร่างกายได้รับแสงแดด อย่าหมกตัวเองอยู่ในห้องนอน)
เริงร่าออกกำลังกาย ยืดเส้นสายเป็นนิจ สมาธิจิตประจำ
สำคัญ"ปล่อยวาง"
ดื่มเบียร์ดีอย่างไร > http://ccface.blogspot.com/2014/10/blog-post_23.html
คำสอน พ่อ
กาลครั้งหนึ่ง ณ บ้านของเด็กชายคนหนึ่ง เด็กน้อยผู้นั้นเป็นคนขี้โมโห พ่อของเด็กน้อยจึงเข้าไปคุยกับเด็กน้อยคนนั้นและได้มอบตะปูให้ไปหนึ่งถุง และได้คุยกับเด็กน้อยนั้นว่า "หากวันใดที่เกิดโมโหใครสักคนหนึ่ง ให้นำตะปูไปตอกที่รั้วหลังบ้าน 1 ตัว" หลังจากนั้นเด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเขาไปที่รั้วหลังบ้านถึง 47 ตัว หลังจากนั้นก็เริ่มลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็ลดจํานวนลง น้อยลง น้อยลงเพราะเขาได้รู้สึกจักการควบคุมอารมณ์ของตนเอง ให้สงบง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะและแล้วหลังจากที่เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น
เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อและบอกกับพ่อของเขาว่าเขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้วไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา พ่อยิ้ม และบอกกับลูกชายของเขาว่า"หากเป็นเช่นนั้น พิสูจน์ โดยทุกครั้งที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ ฉุนเฉียวของตนเองได้ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านทีละตัว ทุกครั้ง " วันแล้ววันเล่าเด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออกทีละตัว
จนในที่สุด ตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออกจนหมดเด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า "ฉันทำได้ ในที่สุดฉันก็ทำจนสำเร็จ!!"พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกกับลูกว่า"ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ และเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ เจ้าเห็นหรือไม่ว่ารั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิมไม่เหมือน..กับที่มันเคยเป็น จำไว้นะลูกเมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผลเหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้ใช้คำพูด ว่า "ขอโทษ" สักกี่หนก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้ฉันใดก็ฉันนั้น"กับเพื่อน" .. เพื่อนเปรียบเสมือนอัญมณีอันมีค่าที่หายากเป็นคนที่ทำให้เรายิ้มเป็นคนที่คอยให้กำลังใจและยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จเป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้าร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราและจริงใจกับเราเสมอ ... แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหนและระวังสิ่งที่เราทำไปไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า "คำขอโทษ " ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตามแต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือรอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ ...... ตลอดไป"หวังว่านิทานนี้คงช่วยให้พวกเราอยู่ร่วมกัน ทำงานร่วมกัน คบกัน ด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกันขึ้นเรื่อยๆ ตลอดไป.....
0 ความคิดเห็น: